Przejdź do zawartości

Mauricio Kagel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mauricio Kagel
ilustracja
Imię i nazwisko

Mauricio Raúl Kagel

Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1931
Buenos Aires

Pochodzenie

żydowskie

Data i miejsce śmierci

18 września 2008
Kolonia

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor, dyrygent, librecista, reżyser

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Strona internetowa

Mauricio Raúl Kagel (ur. 24 grudnia 1931 w Buenos Aires, zm. 18 września 2008 w Kolonii) – argentyńsko-niemiecki kompozytor, dyrygent, librecista i reżyser.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Twórca teatru instrumentalnego. Współpracował z Ensemble 70 (m.in. z polskim reżyserem Marianem Czurą).

Odznaczony Krzyżem Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1975) oraz komandorią francuskiego Orderu Sztuki i Literatury (1995)[1]. Laureat Nagrody Erazma (1998) i Nagrody Rolfa Schocka (2005)[1].

Kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

Utwory sceniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Staatstheater – Szenische Komposition (1967/7 0)
  • Mare nostrum. Entdeckung, Befriedung und Konversion des Mittelmeerraums durch einen Stamm aus Amazonien – szenisches Spiel für Countertenor, Bariton, Flöte, Oboe, Gitarre, Harfe, Violoncello und Schlagzeug (1975)
  • Kantrimiusik – Pastorale für Stimmen und Instrumente (1975)
  • Die Erschöpfung der Welt – Szenische Illusion in einem Aufzug (1980)
  • Aus Deutschland. Eine Liederoper (1981)
  • Der mündliche Verrat (La Trahison orale) – Ein Musikepos über den Teufel für 3 Sprecher/Darsteller und 7 Instrumentalisten (1981-1983)
  • Tantz-Schul – Ballet d'action (1988)

Utwory instrumentalne i wokalne

[edytuj | edytuj kod]
  • Dos piezas – na orkiestrę (1952)
  • Heterophonie – na instrumenty pozaeuropejskie (1961)
  • Der Schall – dla pięciu wykonawców (1968)
  • Exotica – na instrumenty pozaeuropejskie (1971/72)
  • Klangwölfe – na skrzypce i fortepian (1979)
  • Zehn Märsche, um den Sieg zu verfehlen (Dziesięć marszów [skomponowanych tak], aby nie dojść do zwycięstwa) (1979)
  • Prinz Igor – msza żałobna za Igora Strawinskiego (1982)
  • Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1985)
  • Sankt-Bach-Passion – dla solistów, chóru i wielkiej orkiestry (1985)
  • Ein Brief (List) – scena koncertowa dla mezzosopranu i orkiestry (1986)
  • Quodlibet – kantata na głos i orkiestrę (1988)
  • Liturgien – dla solistów, chóru i orkiestry symfonicznej (1989/90)
  • Verstümmelte Verräte – na baryton i instrumenty (1992)
  • Schattenklänge – trzy utwory na klarnet basowy (1995)
  • Opus 1991 – na wielką orkiestrę (1991)
  • Konzertstück na perkusję i orkiestrę (1990-92)
  • Fanfanfaren dla 4 trąbek (1993)
  • Orchestrion-Straat – na zespół kameralny (1996)
  • Die Stücke der Windrose – na orkiestrę salonową
  • Drei Etüden – na wielką orkiestrę
  • Art bruit – dla perkusisty i asystenta (1994/95)
  • A Deux Mains – Impromptu na fortepian (1995)
  • Duodramen – na sopran, baryton i orkiestrę (1997/98)
  • Schwarzes Madrigal – na chór, trąbkę, tubę i dwie perskusje (1998/99)
  • Entführung im Konzertsaal – opera estradowa (2000)
  • Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2001)
  • Broken Chords – na orkiestrę (2000/01)
  • Das Konzert – na flet, harfę, perkusję i smyczki (2001/02)
  • Fremde Töne & Widerhall – na orkiestrę (2005)
  • Divertimento? – farsa na zespół (2005/2006)

Słuchowiska radiowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Ein Aufnahmezustand, WDR 1970 (Karl-Sczuka-Preis).
  • Guten Morgen, WDR 1971
  • Soundtrack, WDR 1975.
  • Die Umkehrung Amerikas, WDR 1976.
  • Der Tribun, WDR 1979 (Hörspielpreis der Kriegsblinden).
  • Rrrrrrr... – Eine Radiophantasie, WDR 1982.
  • Nach einer Lektüre von Orwell, WDR/RB 1984.
  • Der mündliche Verrat, WDR 1987.
  • Nah und fern, WDR 1994 (Karl-Sczuka-Preis).
  • Vorzeitiger Schlussverkauf – Unvollendete Memoiren eines Toningenieurs, WDR 2004.
  • Ludwig van (1970)
  • Anti-These
  • Blue's Blue
  • Ex-Position

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Mauricio Kagel: Worte über Musik. Gespräche, Aufsätze, Reden, Hörspiele, Piper-Schott, München, ISBN 3-492-18320-4
  • Dieter Schnebel: Mauricio Kagel. Musik, Theater, Film, DuMont Schauberg, Köln, 1970
  • Tamtam. Monologe und Dialoge zur Musik, 1975
  • Klaus Schöning (Hg.): Das Buch der Hörspiele – Mauricio Kagel zum fünfzigsten Geburtstag, Suhrkamp Verlag, 1981
  • Werner Klüppelholz: Mauricio Kagel 1970-1980, DuMont Buchverlag, Köln, 1981, ISBN 3-7701-1246-6
  • Werner Klüppelholz: Kagel..../1991, DuMont Buchverlag, Köln, 1991, ISBN 3-7701-2813-3
  • Werner Klüppelholz: Kagel. Dialoge, Monologe, Köln 2001, ISBN 3-7701-5267-0

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Mauricio Kagel. adk.de. [dostęp 2020-01-01]. (niem.).